هنگام جوشکاری به چه سوالاتی باید توجه کرد لوله های فولادی ضد زنگ ? در طول فرآیند جوشکاری، باید با روکش کمان زیرین رفتار متفاوتی داشته باشیم و از مواد جوش مناسب برای جوشکاری استفاده کنیم. به منظور اطمینان از مقاومت در برابر خوردگی پوشش، ترکیب درز جوش پوشش باید تا حد امکان با ترکیب فولاد پوشش یکسان باشد، اما در محل اتصال دو لایه، پوشش باید توسط مواد رقیق شود. لایه زیرین برای کاهش مقاومت در برابر خوردگی یا شکنندگی؛ و لایه زیرین
آلیاژ می شود و شکننده می شود. بنابراین، کلید جوشکاری صفحات فولادی ضد زنگ، رسیدگی به جوشکاری قطعات حاشیه دو لایه است. روش درمان این است که یک جوش لایه انتقالی بین لایه زیرین و لایه روکش ایجاد شود.

عملیات حرارتی پس از جوش برای اجزای جوش داده شده آچار فولادی ضد زنگ با ضخامت زیاد، عملیات حرارتی پس از جوش می تواند تنش پسماند جوشکاری را از بین ببرد. با این حال، لازم به ذکر است که زمانی که دمای عملیات حرارتی بالا باشد، بدنه کابل آهنی در سمت فولاد کربنی کربن زدایی می شود که باعث کاهش پیشرفت می شود. در حالی که در سمت فولاد ضد زنگ، کربوره می شود و سخت و شکننده می شود، که منجر به کاهش چقرمگی ضربه و اتصال جوش می شود. خطر شکست، که مطلوب نیست.

عملیات حرارتی صحیح می تواند تنش پسماند جوشکاری را بدون تأثیر بر مقاومت در برابر خوردگی پوشش از بین ببرد. روش کار به این صورت است: اجزای جوش داده شده صفحه فولادی ضد زنگ با نظم زیاد یا استحکام بالا برای عملیات حرارتی باید در لایه زیرین جوش داده شوند و عملیات حرارتی باید پس از بازرسی داخلی درز طعمه و درز انجام شود. کیفیت سطح واجد شرایط است و دما نباید از 400 درجه تجاوز کند. زمان نگهداری را می توان در دما کمی افزایش داد. عملیات پس از جوش در این دما می تواند تنش پسماند را تا حدود 40 درصد کاهش دهد و بر مقاومت در برابر کدورت لوله فولادی ضد زنگ 304 تأثیری نخواهد گذاشت. عنصر کربن بین روکش و لایه زیرین انبساط آسان نیست. پس از تکمیل عملیات حرارتی فوق، لایه ایزوله و ورق فولادی ضد زنگ روکش شده را می توان جوش داد. پس از اتمام جوشکاری روکش، لوله فولادی ضد زنگ نیازی به عملیات حرارتی ندارد.